Yokluğun yokluğum oluyor

Yokluğun..... Yokluğun hiçbir şeye benzemiyor ve hiçbir şey ona dayanmıyor.

Yokluğun...Zaman hızla
geçip gidiyor ama ''beklenen zaman'' bir türlü gelmiyor.

Beklemek, özlemek, kavuşmak hepsi yeni yeni anlamlar ediniyor.

yokluğun...Her yeni günde değiştiriyor rengini gündüzün ve gecenin.

Dünya sen varken anlam kazanıyor; sen yoksan paramparça oluyor gözümde.


‘Yokluğun yokluğum oluyor.’


Umulmadık köşelerde çıkıyorsun karşıma; herkes senmişsin gibi geliyor biraz; ama hiç kimse sen değil;
olmadı, olamaz.

Aynalara koşuyorum. Yaklaştığım bütün aynalarda biraz
sen bakıyorsun bana, sen gülüyorsun biraz; senden yüzüme vuran sımsıcak
bakışlarımla güzelleşiyor etraf..

Seni hayal etmediğim günler yüreğim kuytu köşelerde;ellerim
karanlıklarda tutuklu kalıyor.

An oluyor,aslında senin uzağımda olduğunu sandığım
tüm zamanlarda senin bende var olduğunu fark ediyorum. Seni yaşıyorum o
an, 'sen'le yaşıyorum; içimdeki ‘sen’le el ele tutuşup yürüyorum
hayatın yollarında.

Şimdi dönüp bakınca kısacık geçmişime,daha iyi anlıyorum senin bana
verilmiş bir hediye olduğunu... Bin kez daha.

Bazen kelimeler yetersiz kalıyor o
an hissettiklerime; gökyüzü anlamsızlaşıyor.

Yüzlerce kilometre girse de aramıza,inancımız canlı tutuyor umudumuzu.

Her buluşmamızın ardından gelen ayrılıklarda ben artık sana bir şarkı söylüyorum;

Hoşçakal aşkların güzeli
Kavuşur elim sana günün birinde
Sarılıverir beline dokunur tenim
Sana yeniden
Hangi gün taşınır dönerim
Bilinmez boş kalacak yüreğim
Söz verdim sana ölene kadar ayrılmam..