Tükenişler

Gözlerim tükendi bu akşam, yıldızlar bir bir kaydı gökten.
Onlar kaydı, sen kaydın benden.
Umutsuz çırpınışlarıma son verdim bu akşam, imkansızlığın imkanlılığa çevrilme umudunu sildim gönül defterimden.
Anladım, sevseydin gelirdin. Bekledim de üstelik, kimsenin seni bekleyemeyeceği kadar!



Sonunu bildiğin şeyleri denemekten yana olmadığını öğrendiğimden beri, bir şans daha verir oldum denenmesi gerekenlere.
Yani senin gibi olmadım hiç ben, senin gibi yok saymadım umutları[olanları]...


Tükenen gözlerim bu sevdanın yorgunluğundan kapanırken yavaş yavaş, her kayan yıldıza bir kuş uçurdum yüreğimden.
Yeni umut olsun diye geleceğe.
Uzun zaman sonra galiba mutlu uyudum.
Yokluğunu boşluğa saldım, umutsuzluğuda yanına kattım ve vazgeçtim mutsuzluk oyunundan...
Belki seni içimden kazımak kolay olmayacak ama sensiz hayatı kabullenmek bile huzur kattı ruhuma...


Tükenişleri bir kenara ittim şimdi, umut kırıntıları serptim göğe gönlümden.
Ve biliyorum,
Ve söz veriyorum[kendime],
Her şey çok güzel olacak!!!